بیتردید همه کودکان دارای صفات همسان نیستند و تفاوتهای بسیاری در خلاقیت، استعداد، اخلاق، صفات ظاهری و… دارند. به طور معمول خانوادهها به کودکی که شیرین زبانتر است، مهربانی فزونتری انجام میدهند. توجه داشته باشید که وقتی به کودکی، در حضور کودک دیگر بیشتر توجه میکنید، یا او را نسبت به دیگری بیشتر در آغوش میگیرید و یا یکی را نسبت به دیگری بیشتر مورد نوازش قرار میدهید، دیگری نیز سعی میکند خود را به شما نزدیک ند و از آن کودک دیگر متنفر شود و در نتیجه کودک، خود را حقیر میبیند و احساس کمبود شخصیت مینماید و در صدد تحقیر و تخریب فردی که بیشتر مورد توجه است بر میآید.
در جایی که کودکان به حد درک و فهم رسیدهاند و میتوانند علل تشویقها و تنبیهها را درک کنند، دیگر نباید در محبت از هر جهت تساوی برقرار کرد، زیرا در این صورت کودک وظیفهشناس و درستکار، دلسرد میشود و کودک بیانضباط و بیتلاش نیز به راه خود ادامه میدهد. پدران و مادران باید ملاکها و معیارهای ارزشگذاری را برای کودکان دارای فهم، تبیین نمایند. بدین ترتیب، کودکان میفهمند که اگر میخواهند دارای ارزش و اعتبار بیشتری شوند، باید در راه رسیدن به این کمالات کوشش و تلاش نمایند.
البته دستور پیشوایان معصوم به عدالت بین فرزندان به این معنا نیست که با فرزندان شایسته و کوشا و فرزندان بینظم و بیتلاش یکسان رفتار کنیم، بلکه این احادیث در جایی که کودکان در سنین ابتدایی رشد هستند یا تبعیض، دلیل معنوی و کمالی ندارد و یا برتری، کسبی و اکتسابی نیست، تاکید بر عدالت میکنند. پس امتیاز دادن به کودکان باید بر اساس لیاقت آنان و تلاششان برای رسیدن به کمالات و خوبیها باشد تا همه کودکان خانواده دارای اهداف عالی و بلند گردند و خوی را در مسیر کمال و معنویت و ملاکهای ارزشمند قرار دهند و بدانند که اعمال و رفتارشان سبب تفاوت و تشویق از سوی والدین است و تفاوتی میان پسران دختران نیست.
آنچه که مهم است این است که ما کودکان را دوست داشته باشیم و اینکه فرزند پسر باشد یا دختر برای ما فرقی نداشته باشد و به این نکته توجه بنماییم که این یک گل بهشتی و یک امانت الهی است که در دست ما به ودیعه گذاشته شده است. هر کودکی که به دنیا قدم مینهد، فردی از افراد آن خانواده به حساب میآید و به محض اضافه شدن به جمع خانواده دارای حقوق خاص خود میباشد، با آمدن او خداوند رزق و روزی و حتی رحمت الهی خودش را بر اهل خانواده افزون میکند. حال فرقی نمیکند که این نوزاد تازه رسیده دختر باشد یا پسر. همین که خداوند به انسان فرزندی سالم عنایت نمود، باید در درجه اول توکل به خدا نماید و رزق و روزی حلال و طیب را از خداوند بخواهد و برای آینده این نوزاد تلاش و کوشش نماید تا انشاءا… در آینده روشن و موفق شود. به هر حال والدین باید در ابراز محبت در ظاهر مساوات را رعایت کنند، حتی اگر در باطن بنا به علتهای مختلف یکی از فرزندان را بیشتر از دیگری دوست داشته باشند.
منبع: مرکز مشاوره ستاره ایرانیان-در بین کودکان خود عدالت را رعایت کنید
آخرین نظرات