در سال 1972 میلادی جسی برنارد جامعه شناس با اظهار این مساله که ازدواج برای زنان و مردان متفاوت است، و اینکه ازدواج مردها بهتر است، سر و صدای زیادی کرد. اکنون بعد از حدود 45 سال هنوز هم بخشی از عقل متعارف ما باور دارد که زنان دوران مجردی را بهتر میگذرانند حال آنکه مردان در وقت تأهل اوضاعشان بهتر است.
اما نکته بحث برانگیز دیگری نیز مطرح است، چیزی که بیشتر مورد پذیرش می باشد: فردی که مدعی است ازدواج کردن برای هرکس بهتر است زیرا که مردم را شادتر و سالمتر و در ارتباط بیشتر باهم دیگر میسازد، و حتی طول عمرشان را بیشتر میکند. بیشتر دو دهه ی گذشته را صرف این کرده ام که نشان دهم این ادعاها به طور برجسته ای اغراق آمیز یا آشکارا غلط هستند. ولیکن سازمانهای قدرتمندی وجود دارد که طرفدار ازدواج (یعنی ازدواج قراردادی مرسوم) هستند و بر همیشگی کردن اسطوره ی تاثیر دگرگون کنندهوی زناشویی برای هردوی زنان و مردان سرمایه گذاری کرده و بسیار هم موفق بوده اند.
از زمانی که برنارد کتابش را منتشر کرد، اگر نه به دهها هزار، به هزاران نسخه ی مطالعاتی درباره ازدواج رسیده است. برای اینکه بطور قطعی بدانیم تحقیق در مورد تفاوت جنسیتها چه میگوید، لازم است نگاهی به فراتحلیل ها بیندازیم –یک جور مطالعه مروری که نتایجِ هر مطالعه ی مربوط را که تاکنون انجام شده به شکل آماری ترکیب میکند. چنین بازبینیِ به روزی وجود ندارد، و حتی اگر وجود داشت، مشکلاتی می داشت، زیرا بسیاری از مطالعات عمیقا به آن خدشه وارد میکنند.
آنچه اینجا پیشنهاد میشود تنها یک نمونه از آن چیزی است که برخی تحقیقات نشان میدهد. فراموش نکنید که نتایج مطالعات، همیشه بینابین است، و تجارب همه کس را در نظر نمیگیرد. استنتاجات من بیش از آنکه قطعی فرض شوند، باید به عنوان پیشنهاد فرض شوند.
زنان و ازدواج: آنها فقط برای این نیستند که ازدواج کنند
برخی از مهم ترین مطالعات و بازبینی ها هیچ تفاوت مبتنی بر جنسیت را نیافته است، و هنگام وجود تفاوت، ظاهرا بیشتر، زنها هستند که با ازدواج از خواب غفلت بیدار میشوند.
یک نمونه از تحقیق که هیچ تفاوت جنسیتی نیافته است، مطالعه ی اندازه گیری طول عمر بوده است که تاکنون از 1912 ادامه داشته است. نتایج نشان میدهد که مردمی که طول عمر دراز داشتند کسانی بودند که مجرد ماندند و نیز کسانی که متأهل ماندند. افراد مطلقه، همچنین آنها که طلاق گرفته و سپس مجددا ازدواج کردند، زندگی کوتاهتری داشتند. آنچه اهمیت داشت سازگاری بود، نه وضع مربوط به زناشویی، و در این بین، هیچ تفاوت جنسیتی وجود نداشت.
نوع دیگری تحقیق که در آن، حکم زنان و مردان در موردش یکسان است مطالعاتی است که افراد یکسانی را در طول زمان دنبال می کند به طوریکه از تجرد به تأهل می روند. بازبینیِ 18 تا از اینگونه مطالعات دریافته است که افراد اساساً بعد از اینکه ازدواج کردند خوشحال تر نمی شوند. در بهترین حالت، آنها در زمانهای نزدیک به عروسی خود تنها کمی خرسندتر میشوند؛ پس از آن به احساس زمان مجردی خود برمیگردند و به همان اندازه ی سابق احساس خشنودی (یا ناخشنودی) میکنند. این الگو در مورد زنان و مردان مثل هم است.
منبع: مرکز مشاوره ستاره ایرانیان-آیا درست است که زنان مجرد، و مردان متأهل بهتر عمل میکنند؟
آخرین نظرات