مرکز مشاوره خانواده مهربانانه

بوسیدن نوزاد، فواید و ضررهای بوسیدن نوزاد

افراد به خصوص والدین بعد از این نوزادشان به دنیا می آید به طور غریزی دوست دارند او را در آغوش بکشند، نوازش کنند و ببوسند، اما برای بسیاری از پدر و مادر ها این سوال به وجود می آید که امکان دارد بوسیدن نوزاد ضررهایی برای او داشته باشد؟ آیا این کار در فرایند رشد کودک تاثیر دارد و به او کمک می کند؟

متخصصین کودک برقراری رابطه عاطفی صمیمانه با نوزاد از طریق اعمالی مانند نوازش کردن، بوسیدن برای رشد هیجانی او لازم و ضروری می دانند اما با این باید نکات بهداشتی رعایت شود تا سلامت نوزاد حفظ شود، در غیر این صورت احتمال دارد مضرات بوسیدن بیشتر از فواید آن باشد.

اگر به دنبال اطلاعات بیشتری در این زمینه هستید باید به مطالعه این مقاله بپردازید تا در مورد فواید و ضررهای بوسیدن اطلاعات لازم را به دست آورید.

بوسیدن نوزاد
بوسیدن یک نوع نوازش لمسی می باشد و نوزادی که متولد می شود آنقدر دوست داشتنی می باش که اطرافیان تمایل دارند او را ببوسند، به دلیل این که نوزاد از حساسیت بالایی برخوردار است باید تاثیرات مثبت و منفی این نوع نوازش ها را بدانیم.

بوسیدن بر روی جسم و روح نوزاد تاثیرات بسیار عمیقی می گذارد و این تاثیرات می تواند موقتی، عمیق یا طولانی مدت باشد در ادامه این مقاله فواید کوتاه مدت و بلند مدت بوسیدن در ابعاد جسمانی و روانی را بیان می کنیم.

فواید کوتاه مدت
بوسیدن اگر به صورت لمس کوتاه مدت نوزاد، همراه با در آغوش کشیدن او باشد می تواند باعث کاهش سطح هورمون استرس کودک شود و زمانی که کودک بعد از بوسیدن ذوق زده می شود و خنده لحظه ای دارد نشان از احساس شادی و رضایت او می باشد و در این حالت دوپامین ( انتقال دهنده عصبی شادی) در بدن نوزاد افزایش می یابد.

بر اساس تحقیقات پزشکی به اثبات رسیده است که بوسیدن نوزاد باعث ارتباط عاطفی عمیقی با او می شود که به تقویت دستگاه ایمنی بدن نوزاد کمک می کند و باعث می شود بدن وی در برابر بیماری ها مقاوم تر شد و نسبت به نوزادانی که از چنین امکانی بهره مند نیستند سیستم ایمنی قوی تری دارند.

فواید بلند مدت
بوسیدن در دراز مدت باعث رشد هوش هیجانی نوزاد می شود، هوش هیجانی به معنی درک احساسات و ابراز همدلی با دیگران می باشد و به صورت اکتسابی به فرد منتقل داده می شود و وراثت سهم بسیار کمی در این قضیه دارد.

منبع:مرکز مشاوره و روانشناسی مشاورانه-بوسیدن نوزاد

از خواب پریدن نوزاد، اصلی ترین دلایل از خواب پریدن در نوزادان

در ماه های اولیه زندگی نوزاد، از خواب پریدن او بسیار اتفاق می افتد و والدین را دچار زحمت و بی خوابی می کند، در بعضی مواقع بیدار شدن کودک از خواب می تواند طبیعی باشد و گاهی اوقات از وجود مشکل و بیماری جدی در کودک خبر می دهد.

معمولا مادرانی که تجربه اول بارداری را دارند زمانی که کودک از خواب می پرد دچار استرس زیادی می شوند و آن استرس را به کودک منتقل می کنند.

در این هنگام رفتار والدین با کودک بسیار تاثیر دارد و باعث بهتر و یا بدتر شدن وضعیت فرزندشان می شود، دلایلی که باعث از خواب پریدن می شود زیاد است و شامل عوامل جسمی و روانی می شود با این حال چند راهکار ساده برای این موضوع ارائه می دهیم تا از بروز این اتفاق جلوگیری نماییم، در ادامه این مقاله بیشتر در مورد این موضوع صحبت خواهیم کرد.

علاوه بر این اگر در آرام کردن کودک خود دچار مشکل شده اید می توانید از مشاوره کودک و روانشناس کمک بگیرید.

علل از خواب پریدن نوزاد
از خواب پریدن نوزاد می تواند بسیار طبیعی باشد یا به خاطر عوامل دیگر به وجود آید که در ادامه این مقاله علت های از خواب پریدن نوزاد را به همراه راهکار های مناسب بیان می کنیم.

احساس ترس در نوزاد
نوزاد معمولا به صورت غریزی احساس ترس و نا امنی می کند و زمانی که اطراف او کسی نباشد احساس ترس و ناامنی بیشتر می شود و باعث می شود تا کودک با ترس و گریه از خواب بپرد و والدین نمی توانند کودک را آرام کنند در این جا اولین اقدام بغل کردن کودک می باشد تا نوزاد حس امنیت داشته باشد و این حس به او انتقال داده شود.

روش دیگر که در زمان قدیم مورد استفاده قرار می گرفت قنداق کردن کودک می باشد که توسط قدیمی ها توجیهات مخصوص به خود را دارد، این کار باعث می شود تا ترس از کودک دور شود و نوزاد حس امنیت داشته باشد هم چنین می توانید کودک را در محل بسته ای قرار دهید و اطراف او متکا، لحاف و غیره بگذارید تا بخوابد.

منبع:مرکز مشاوره و روانشناسی مشاورانه-از خواب پریدن نوزاد

کودک بهانه گیر، علل بهانه گیری بچه ها

در مقابل کودک بهانه گیر چه رفتاری باید از خود نشان دهیم؟ این سوالی است که بسیاری از والدین در جلسات مشاوره خانواده آن را می پرسند، آن ها می گویند کودک دلبند مان که ماه ها و شاید سال ها منتظر تولدش بوده ایم امروز این قدر بهانه گیر شده است که جان مان را به لب مان رسانده است. خنده از روی لب هایش محو شده است و به طور مداوم در حال جیغ زدن و گریه کردن می باشد و به طور متوالی قهر می کند و حرف نمی زند.

اما به راستی کودک به چه دلیل دچار چنین بهانه گیری می شود؟ مشاوره روانشناسی از ابعاد مختلفی به این سوالات پاسخ داده و جواب های متعددی برای آن ها به دست آورده است، در ادامه این مقاله به بررسی دقیق تری در مورد کودک بهانه گیر از نظر مشاوران و روانشناسان پرداخته ایم.

درمان و علل بهانه گیری کودک
بهانه گیری اگر چه در میان بسیاری از کودکان امری شایع می باشد اما زمینه بروز و شدت آن معمولا با تفاوت هایی همراه می باشد که علل مختلفی می تواند داشته باشد و در کل مجموعه ای از علل های فردی و تربیتی باعث بروز این رفتار ها در کودک می شود.

آنچه که مهم و قابل توجه است رفتار والدین با کودک بهانه گیر می باشد که می تواند زمینه ساز بهانه گیری های بعدی در کودک باشد، بهانه گیری در سنین مختلف علت های متفاوتی دارد که در ادامه این مقاله با برخی از آن دلایل آشنا می شویم، همچنین والدین با کمک مشاوره و بهره بردن از مشاوره تلفنی می توانند بهانه گیری های فرزندان خود را علت یابی کنند.

نمی تونم حرف بزنم!
اگر چه کودک در سنین پایین معنی لغات و کلمات را تا حدود زیادی درک می کند و متوجه می شود و معنی حرف ها و سوال هایی که از او می پرسیم را می فهمد اما نمی تواند برای پاسخ دادن به سوال ها و یا ابراز نظرتت شخصی خود از کلمات به درستی استفاده کند و همین مسئله باعث می شود زمانی که خواسته ای دارد او را کلافه کند و باعث بی قراری و بهانه گیری او شود و گریه کند یا جیغ بکشد.

در این هنگام باید صبور و با حوصله به نیاز های کودکتان رسیدگی کنید و آن ها را مورد بررسی قرار داده تا پاسخ درستی برای آن پیدا کنید.

منبع:مرکز مشاوره و روانشناسی مشاورانه-کودک بهانه گیر

رفتار با نوجوان پرخاشگر، بهترین راهکار چیست؟

دوره نوجوانی بسیار پر فراز و نشیب و با اهمیت می باشد و چگونگی رفتار با نوجوان پرخاشگر شخصیت نوجوان را می سازد و در شکل گیری هویت او تاثیر گذار می باشد، در این شرایط نقش والدین بسیار مهم و تعیین کننده می باشد.

معمولا نوجوانان تغییرات خلقی بسیاری را تجربه می کنند که یکی از این تغییرات خشم و پرخاشگری می باشد ، پرخاشگری در نوجوانان به میزان زیادی به بحران های دوران نوجوانی آنها مربوط می شود و والدین می توانند نیاز ها و احساسات فرزند خود را به خوبی درک کنند و برخورد مناسب و متعادلی با اشتباهات و پرخاشگری های داشته باشند، در این صورت محیط خانه به محیطی آرام برای فرزندان تبدیل می شود و زمینه برای رشد آن ها مهیا می گردد همچنین برای حل مشکل نوجوانان پیشنهاد می شود تا از مشاور کمک بگیرید تا در این زمینه راهنمایی های لازم را بگیرند.

رفتار با نوجوان پرخاشگر، نوجوانی و پرخاشگری
نوجوانی یک دوره بسیار پر اهمیت در زندگی فرد می باشد و فرد در آن دوره به دنبال پیدا کردن شخصیت و هویت مختص به خود می باشد و رسیدن به هویت واقعی به راحتی صورت نمی گیرد و مسلما به زمان نیاز دارد.

رفتار ها و تغییرات خلقی نوجوانان به خاطر تغییرات هورمونی به وجود می آید، پرخاشگری در دوره نوجوانی امری طبیعی است و نوجوانان در این دوره تحریک پذیر هستند و حالات عاطفی بسیاری را تجربه می کنند.

بسیاری از والدین نسبت به پرخاشگری فرزندان خود گله مند هستند زیرا پرخاشگری در خانواده یک امر استرس زا می باشد و به همین دلیل خانواده ها به دنبال راهی هستند تا مشکلات و پرخاشگری های نوجوان شان را کاهش دهند.

رفتار با نوجوان پرخاشگر، دلایل عصبانیت و پرخاشگری نوجوانان
پرخاشگری در نوجوانان دلایل بسیاری دارد، آگاهی های لازم نسبت به این دلایل می تواند به برخورد بهتر والدین با فرزندان کمک کند، این دلایل موارد زیر را در بر می گیرد:

دلایل زیست شناختی
بر اساس تحقیقات انجام شده هنگامی که هورمون تستسترون ( هورمون پرخاشگری) افزایش می یابد خشم و عصبانیت در نوجوانان افزایش می یابد و زمانی که قند خون فرد کاهش می یابد نیز فرد عصبی و پرخاشگر می شود بنابراین کاهش قند خون یکی از دلایل زیست شناختی می باشد.

منبع:مرکز مشاوره و روانشناسی مشاورانه-رفتار با نوجوان پرخاشگر

سن تربیت کودک، از چه سنی کودک را تربیت کنیم؟

آیا سن تربیتی کودک مربوط به دوره خاصی می باشد؟ همه پدر و مادر ها دوست دارند تا فرزند آن ها به بهترین شکل تربیت شوند و از همان روزهای ابتدای زندگی کودک سعی می کنند تا به بهترین نحوه به کوک برخورد کنند، تا فرزندشان را به خوبی پرورش داده و تربیت کنند.

اما بسیاری از والدین نمی دانند تا در چه سنی چه رفتاری با کودکشان داشته باشند هنگامی که والدین آگاهی لازم در مورد سن تربیت کودک و چگونگی آن به دست آوردند می توانند رفتاری متناسب با درک کودک ارائه دهند.

در این مقاله سن تربیت کودک و رفتار های متناسب در هر دوره از رشد مورد بررسی قرار گرفته است، با مطالعه این مقاله می توانید این اطلاعات را کسب کرده و هم چنین می توانید از مشاور و روانشناس کمک بگیرید تا با توجه به این موضوع راهنمایی های لازم را برای شما انجام دهد.

بهترین زمان و سن تربیت کودک
به طور کلی یادگیری کودک سن خاصی ندارد و نمی توان تربیت کودک را به سن خاص و دقیقی اختصاص داد، در واقع از همان ابتدای زندگی کودک والدین بر روی رفتار او اثر می گذارند.

به عنوان مثال انجام دادن رفتار های ساده ای مثل بغل کردن کودک، نگاه کردن، حرف زدن و بوسیدن او در سنین پایین و پاسخ به نیازهای جسمی و عاطفی او در همان اوایل زندگی بر شکل دهی شخصیت، عاطفه و رفتار های بعدی فرزندتان تاثیر می گذارد، همچنین بر اساس پژوهش های انجام شده صحبت با کودک پیش از تولد همراه با موسیقی، تغذیه مناسب، دور بودن از استرس و اضطراب کودک تاثیر می گذارد.

با این وجود تربیت مستقیم کودک در سنی آغاز می شود که او قدرت درک و پاسخ کلامی داشته باشد، این مقاله با توجه به دوره های حساس و مهم رشد و نیاز های مختص هر دوره با توجه به سن تربیت آن دوره تقسیم بندی شده است، در این مقاله با هر بخش و نکات تربیتی مربوط به آن بخش آشنا خواهید شد.

تربیت کودک زیر یکسال
در سنین زیر یک سال ارتباط شما با کودک تان باید بسیار زیاد باشد و فرزندتان باید احساس آرامش و امنیت در کنار شما داشته باشد تا در آینده بتواند شخصیتی مستقل برای خود ایجاد کند. در ماه های ابتدایی تولد، شما می توانید توانایی ذهنی کودک را افزایش دهید و محیط اطراف کودک را با توجه به وسایلی که برای او جذابیت و تنوع دارد غنی سازید و در کنار آن در آغوش کشیدن، لبخند زدن به او و بازی کردن را فراموش نکنید و سعی کنید به کودک حس آرامش و امنیت بدهید زیرا تلاش های شما در این سن به افزایش بهداشت جسمی و روانی کودک منجر خواهد شود.

منبع:مرکز مشاوره و روانشناسی مشاورانه-سن تربیت کودک